30 yıla yakın bir süredir otomobil lansmanlarına gidiyorum. Bu süreçte konumum gereği de hatırı sayılır bir lansman arşivim bulunuyor. Türkiye’de ve yurtdışında bunca yıl yapılan hemen hemen bütün lansmanları takip etmişimdir. Hatırladıklarımdan çok unuttuklarım vardır. Lansmanlardaki benim heyecanım; yeni bir haberi, yeni bir detayı veya yeni bir yazı konusunu bulmaktır. İyiyi de, kötüyü de, ezber bozanı da, sıradanı da yazmaktan da çekinmem. İyi olanı övmeyi, kötü olanı da yermeyi en açık yüreklilikle yazarım. Sağ olsun diğer meslektaşlarım da bu konulara çeşitli çekincelerle hiç ama hiç girmedikleri için her şeyi yazan adam konumunda bir ben kalıvermişimdir. İşte bu nedenle lansmanlar benim gözümde bir gözlem terazisidir. Bu terazinin kefelerinde o markanın lansman heyecanını tartarım. Genel Müdürden, Pazarlama Müdürüne, PR’cisından, Kurumsal İletişim Müdürüne, Ürün Müdüründen, Bayisine kadar yansır heyecan… Pazar payı aslında o lansmanda belli eder kendini… Marka yöneticilerinin gözündeki ışıltıdan anlaşılır markaya-modele olan inançları… Bazen tevazu yansır, bazen kibir, bazen hoşgörü yansır bazen içi geçmişlik… Hep şunu düşünürüm o aşamada; Genel müdür mü “şans” bu markaya, yoksa; bu marka mı genel müdürün en büyük şansı… Kimi markayı büyütür, kiminde de marka büyütür yöneticisini… Geçen birkaç aydır, lansman lansman dolaşırken bu yazının da gözlemleri oluşuyordu. Bir markanın lansmanına bakınca heyecandan markanın karakteri de ortaya çıkıyor. Markayı marka yapan en önemli unsurun modelden ziyade insan unsuru olduğuna inanırım. İnsanın ruhu logoya yansır. İşte o logonun ruhu geçer veya geçmez tüketiciye. Kısaca diyeceğim şu; sonuçta bir “eşya” olan otomobilin logosuyla, geçmişiyle, çizgileri ve tüm detaylarıyla bir ruhu vardır. İşte o ruhu yaşatan ve yansıtan da yöneticilerdir. Şimdi lansman mevsiminde sepetimize koyduğumuz gözlemler kabaca böyle. İleride detayları da yazmak üzere…
News
